Lang gewacht, maar dan heb je ook wat!

Daar ben ik (eindelijk) weer. Het is alweer een lange tijd geleden, reden:
Volgens mij ben ik een echt een beetje een Surinamer aan het worden.

Maar natuurlijk heb ik weer veel meegemaakt in deze tijd. Zoals de meeste van jullie weten is mama alweer terug naar het mooie Nederland.
Met mama heb ik een hoop gedaan!

Met moeders heb ik al veel knuffels uitgedeeld die we hebben ingezameld, met vele aan dank aan de gene die dit lezen!
We hebben de knuffels op veel verschillende plekken uitgedeeld. Wij zijn naar verschillende tehuizen geweest, waar we vele kinderen blij hebben kunnen maken.
Daarnaast hebben we de knuffels uitgedeeld in een ziekenhuis, en gewoon aan kinderen die we tegen kwamen op straat maar ook in het binnenland. Geweldig om die ogen van de kinderen te zien. Zo blij dat ze ermee waren! Hier hebben de kinderen vaak geen knuffels,
Wat ons opviel is dat de kinderen helemaal niet zeurde van ‘’ Ik wil die knuffel ipv de knuffel die ik heb gekregen. ‘’ Daar kunnen wij als Nederlanders soms heel veel van leren…

Met mama heb ik verschillende dingen gedaan, zoals galibi, menimi en Groningen.

Nu kom ik er eigenlijk wel achter dat het helemaal niet zo verstandig is om zolang te wachten met een verhaal typen.. Heb alweer zoveel meegemaakt, maar ik zal een selectie maken:

Samen met mama hadden we een trip gepland naar Menini. Een plaats in het zuiden van Suriname. We hadden dit zelf geregeld. We hadden met een man afgesproken dat we met hem richting Atjonie reden. De laatst bereikbare plaats. We zouden om half 9 aanrijden. Wij toch nog als echte Nederlanders op tijd er staan. In de straat waar we hadden afgesproken stonden zoveel taxi busjes. Maar gelukkig hadden we ‘Bertje’ de man met wie we mee reden kunnen vinden.
We gaven onze bagage af en dachten dat we zo aan zouden rijden. Echt we hebben onze ogen uitgekeken
Er kwamen boodschappentassen, dozen aan van alle kanten. Ongelofelijk wat er allemaal mee moest in de auto. We keken even rond en telde de mensen die in de auto moesten, maar liefst 13 personen en al die spullen!? Daar stonden we dan, geen idee hoe dit ooit ging passen. En natuurlijk de tijd tikte door, maar de chauffeur deed gewoon zijn werk en laden heel de auto in met al de spullen. Deze spullen worden natuurlijk ingekocht, want ze wonen erg ver van de stad af..Nadat spullen onder te banken, boven op de auto waren ‘verstopt’ konden wij gaan zitten. Ondertussen 10 uur. De banden waren gewoon slap, maar we reden eindelijk weg. Al een hele belevenis op zich zelf…
Wij dachten , zo nu rijden we in een keer door. Maar onee hoor, bij verschillende winkels moesten er nog spullen gehaald worden dus uiteindelijk hebben we 2.5 uur ong vertraging gehad. Maar och, alles went hier ook dit!
De weg naar Atjonie was erg mooi, we stopte een paar keer onderweg om te pauzeren. We stopte ook omdat er spullen onderweg werden afgegeven. Erg mooi om te zien, een soort ruilhandel. Bert nam dingen mee uit de stad, en kreeg er bijvoorbeeld een kip voor terug.
Atjonie is een klein plaatsje met allerlei chinezen winkels waar je nog eten kan kopen, erg leuk.
Daar stond onze koraal waar we nog 2 uur mee gingen varen.
Echt in een woord SUPER! We kwamen langs allerlei kleinen dorpjes, we zagen vrouwen en kinderen kleding wassen in de rivier. Dit was echt zo mooi. Het Suriname wat ik voor ogen had, kon ik nu eindelijk van dicht bij zien.

Menimi wordt gerund door Mantje, hier sliepen we 1 dag. Het is een man die op zijn terrein 8 kinderen heeft, maar verhalen doen er rond dat hij er ong. 21 heeft.
De kinderen waren super. Natuurlijk moest mama even op de foto, want ook dit waren 8 kinderen, alleen net omgekeerd 5 jongens en 3 meiden.

Samen met de kinderen heb ik de aap uitgehangen door aan lianen de hangen en in bomen te klimmen. Omhoog klimmen ging goed, alleen omlaag… Daar had ik even niet bij nagedacht. Maar gelukkig ben ik weer veilig, via een liaan op de grond gekomen.
S avonds zijn mama en ik met heel de familie wezen dansen. Het was een culturele avond, echt super om mee te maken. Dansen in een riet huisje. We hebben er heerlijk geslapen.
De volgende ochtend zijn we weer vertrokken, want de dag erop hadden mama en ik Groningen gepland.

Groningen stond bij mij niet op nummer 1 om te zien, maar het was leuk. Samen met 3 ‘iets oudere dames dan mij’ ben ik naar Groningen gegaan. Een collega van een oud-tante van mama ( je de wereld is toch klein), mijn achter buurvrouw en mama. We zijn naar een kennis geweest van de collega, de gastvrijheid was meteen te merken. We kregen eten en een hele rondleiding. Ze vertelde dat er verderop een indianen dorp was.
We hadden knuffels bij, met deze knuffels zijn we naar het indianendorp gelopen. Het onthaal was heel hartelijk. Heel het dorp was uitgelopen om een knuffel te krijgen. Echt super! De kinderen klaagde niet welke knuffel ze wilde hebben, super!
De kinderen gaven ons een rondleiding in het dorp. Dit was een mooie gelegenheid om een indianendorp, op een niet toeristische manier, te zien. Het was een groot dorp en zijn hier een aantal uur geweest. Ook hier zijn de knuffels helemaal goed terecht gekomen

Het waren 16 top dagen met mama, en ze zijn voorbij gevlogen.

Suriname brengt me iedere dag vol verassingen. Ook dit keer weer..
Samen met Njoek, ( Een Surinaams meisje waar ik veel mee omga) was ik een rondje gaan rennen. Ik ken haar van het voetballen hier. Echt super.
Maar we waren dus een rondje rennen, maar Njoek had geen vervoer dus had ik haar na het rennen thuis afgezet met de fiets. Zoals dat hier in Suriname gaat, even langs iedereen om je voor te stellen. Ik kreeg wat te drinken aangeboden, natuurlijk neem ik dit aan;) !
Ik kreeg een rondleiding, Njoek woont in een typisch Javaans huis. Een huis, met erachter nog een huis. Met haar ouders, oma, en twee ooms woont Njoek hier. Echt bijzonder om dit te mogen zien. Maar toen ik daar zat en met de ooms zat de kletsen zeiden ze ineens, je blijft hier toch wel eten?
Maar ik moest voor het donker thuis zijn, ivm de veiligheid. Maar oke ik blijf wel eten, Njoek zou me erna thuis afzetten.
Ik kreeg ook gewoon een pan in mijn handen en ik kon gewoon mee doen met de rest. Heerlijk die gastvrijheid. Na het eten dacht ik dat ik naar huis zou gaan, Ik zat daar in mijn sportkleren en ik zweette helemaal. Maar nee hoor, ‘’ Esther je gaat toch wel mee naar onze familie in Commewijne’’. Dat is ong. een uur rijden aan de andere kant van de rivier. Ik dacht och waarom ook niet. Ik mocht gewoon douche daar. De douche had alleen koud water. Ik kreeg van Njoek kleding. Ik vroeg om een BH, maar dat was niet nodig. Oké dan een topje alleen maar, op zijn Surinaams dus. Met kleding van Njoek en de slippers van haar oma ben ik meegegaan naar familie. Hier werd ik hartelijk ontvangen, en moest ik natuurlijk parbo bier drinken. Het was erg gezellig, en toen kregen ze het idee, ‘’ Esther je kan toch ook gewoon hier blijven slapen’’. Oke dacht ik, waarom niet, dit maak ik niet meer mee. Het was zo apart, elke keer verzonnen ze weer iets. Maar dat ligt gewoon in hun aard. Ze vonden het super een Bakra ( blanken) in huis. De vader van Njoek leerde ik kennen, toen ik hem vertelde dat ik hier bleef slapen mocht ik in zijn bed slapen! Ik voelde me een beetje ongemakkelijk, ik kende die man nog niet eens maar mocht meteen zijn bed in gebruik nemen. Hij sliep wel bij zijn moeder op de kamer..
Daar lag ik dan samen met Njoek in haar vaders kamer. Het is geen kamer zoals hier in Nederland. Je moet je voorstellen, een bed, een waaier, muren met gleuven waar je gewoon door heen kan kijken. Meubels kapot, het maakt ze niet uit. Ze zijn gelukkig. Het was echt super!
De volgende ochtend, kreeg ik gewoon weer een pan toegeschoven en mocht ik zelf voor mijn ontbijt zorgen. Toen ik weer thuis was, wist ik even niet wat me overkomen was. Ik zou even een rondje gaan rennen, maar heb er een hele belevenis bij.
Suriname is gastvrij, dat hoor je altijd, maar ook dit keer is het weer bewezen dat het daadwerkelijk zo is. HEERLIJK.

Op stage gaat alles goed. Ik merk dat de kinderen steeds hechter zijn. Elke dag weer stormen ze op ons af als we het erf op rijden. De kinderen zijn zo vrolijk ondanks dat ze niks hebben.
De kinderen hebben nu vakantie. De oudere kinderen geven de jongeren kinderen les. Dat was erg apart om te zien, maar het systeem werkte goed. Michelle en ik hebben geld ingezameld om activiteiten te doen met de kinderen.
Michelle aan de hand van familie, kennissen en vrienden.
De collecte van de heilige communie mis in Lierop is ook ten goede van de kinderen hier. Van dit geld doen we allerlei activiteiten met de kinderen.
In de vakantie zijn we al naar de wandel mars geweest met 10 kinderen. In de wandelmars lopen surinamers verkleed een aantal km. Echt top om te zien. De kinderen waren door de dolle heen dat ze hier heen mochten.
Met andere kinderen zijn we wezen zwemmen, we hebben samen wat lekkers gegeten, echt een top dag.
Samen met 2 ‘minder begaafde’’ kinderen zijn we naar de ZOO geweest. Dat was echt een top dag. Een van deze kinderen, praat niet in het tehuis. Eenmaal in de ZOO aangekomen praatte hij tegen ons. ‘’ Tante tante, kaaiman’’ ect. We stonden zo versteld daarvan. Het is goed om met deze kinderen buiten huis activiteiten te organiseren. Ze krijgen meer persoonlijke aandacht en genieten echt zo erg! Dat doet me erg goed om te zien..

Verder ben ik bezig met een cursus Zouk dansen. Een dans waar je flink met je heupen moet bewegen. Een hele uitdaging voor mij dus…

Een lang verhaal, maar het is mijn schuld… Misschien leer ik hier van ( misschien ook niet;p)

De tijd vliegt voorbij hier. Nog 2,5 maanden en ik ben weer terug in Nederland.
Er komen nog genoeg avonturen aan, en zal ik zeker met jullie delen

Ojaa voor foto’s kan je kijken op mijn hyves: www.estherbekx.hyves.nl
Dan heb je er ook een beeld bij.


Groetjes uit het mooie Suriname

Esther