indianenfeest..

Nog een maandje.. en dan ben ik alweer thuis terug in de normale wereld..
De tijd gaat snel, maar helaas mijn bankrekening ook.

Maar goed zoals sommige van jullie weten ben ik momenteel bezig bij de kennedystichting om een handje mee te helpen. Het is een internaat voor dove en slechthorende kinderen.
Deze instelling is niet te vergelijken met mijn vorige stage plaats. maar het is mooi om deze verschillen goed te kunnen zien.
Praten heeft dus geen zin tegen deze kinderen, maar ‘gebaren’taal! Jaja en ik leer het van de kinderen. Super leuk, hoe ze je dingen willen leren ect. Nederland is bijvoorbeeld ons kaasmutsje. En dove kindjes hebben ook een gebaren naam, mijn naam werd al snel bepaald. Mijn kuiltje in mijn wang vinden ze interessant dus dat werd mijn naam. Zo heeft iedereen een eigen ‘gebaren ‘naam.
Het alfabet kan ik al spellen in gebaren taal, erg leuk! Verder help de kinderen mee met huiswerk. 1+1 is ineens zelfs voor mij een lastige som om uit te leggen.
Elke keer weer moet ik toch wennen dat praten geen zin heeft, tijdens het voetbal is het gewoon stil. De jongens zwaaien, als ze vrij staan ect. Toch komt er bij mij nog steeds een kreet uit van eeeeeej kijk hier. Maar dat heeft geen zin. Of ja achter je hoor je gelach van de begeleiders, die merken dat ik zo probeer aan te geven dat ik vrij sta
Heb de kinderen een aantal nieuwe groepsspellen geleerd. Dat is erg leerzaam.
Kortom een super ervaring..

Ondertussen heb ik al afscheid genomen van michelle, mijn huisgenootje. Dat is een raar idee. Dan wordt je even op de feiten gewezen, dat iedereen toch echt een keer naar huis moet..
Maar goed, Suriname zou Suriname niet zijn als ik niet weer een leuke ervaring zou hebben.

Al in februari zijn we uitgenodigd voor een traditioneel indianen feest in bigi poika. Dus zo doende zouden we daar heen gaan op eigen vervoer.
In Suriname heb je bussen en bussen.
Bus 1: rijd aan wanneer de bus vol zit dus zonder bus tijden ect.
Bus 2: Staatsbussen, rijden wel op tijd en deze tijden staan op een lijst. De bussen vertrekken allemaal van 1 dezelfde plaats.

Om naar Bigi poika te gaan hebben we bus 2 nodig. Mevrouw Bekx had op de lijst gekeken hoelaat deze bus vertrok. Er stond op 5.30bt. bt betekend begint op traject.
Nou mijn logica is dat de bus dus om 5.30 begint bij de centrale bushalte. Dus wij om 5.00 in de ochtend richting deze centrale bushalte. En dat is vroeg, als je toch wel een beetje een echte Surinamer begint te worden.
Daar stonden we dan, 6 bakra’s (blanke) met onze backpack rugzak bij de bus. Toen we vroegen waar de bus stond werden we raar aangekeken. Bus? Bigi Poika? Die komt pas half 3 in de middag.. wij dus erg verbaast.. uuuh nee half 6 staat toch op de lijst.
Toen kregen we de uitleg.. begin traject betekend vanuit bigi poika, dus de bustijden staan omgedraaid op het papier. Dus goed, daar stonden we dan ondertussen kwart over 5 in de ochtend. Naar huis gaan, vonden we ook niks. Dus zijn we naar de centrale markt gelopen. Overdag worden we al raar aangekeken, laat staan nu. Iedereen had wel iets te zeggen tegen ons, maar het was een super ervaring.

Maar goed, we zouden toch echt naar bigi poika moeten gaan. Dus zijn we naar de saramacastraat gelopen waar taxi bussen staan. Helaas had geen van ons afding kwaliteiten, dus voor 40 srd ipv 8.5 srd met de bus gingen we naar bigi poika.
De weg was super, het binnenland blijft super
Eenmaal in het dorp aangekomen, bleek dat we onze schoenen uit moesten doen. Dus wij op onze blote voeten verder gelopen. En dat deed pijn!! Op bauxiet weg lopen op blote voeten is niet alles.. maar goed anders werden we geweigerd. In de verte zagen we al indianen dansen om een paal en rituelen uitvoeren. Erg interessant om te zien. Gewoon een film moment. De oppervrouw had een sigaret in de mond. Het deed me denken aan ma flodder in het Surinaams.
In haar toespraak moest ze huilen om zo haar voorouders te eren. In haar toespraak werden wij als bakra’s ook van harte welkom geheten en vond het een eer dat we er waren.
Zo kon de dag beginnen,, Vrouwen en mannen speelde op trommels en de rest danste. Indianen dansen gaat zo: je houd elkaars hand vast en stampt met je voeten. Dus dat was onze geografie voor de hele middag. Tijdens deze dansen raakte er verschillende mensen in trans. De eerste keer schrok ik hier van. Een vrouw viel ineens flauw en een ander begon in eens heftig de dansen en begon helemaal te zweten.. Niemand keek echt raar op, behalve wij natuurlijk. Ma flodder was de vrouw die deze mensen hielp. Ze blies rook in hun gezicht, en als drankje moesten ze parbo bier drinken. Erg apart om te zien. Toen ik vroeg hoe dit kon, kreeg ik de uitleg dat er een (foute) geest in deze persoon kan zitten, en tijdens deze muziek vorm kwam dit ten uiting. Verschillende mensen raakte in trans..
Indianen drinken kasiri, casave drank met alcohol, heel de dag door en veel.
De dag ging snel. 5.00 in de middag stopt het feest om morgen weer door te gaan. De meeste gingen direct naar hun hut.
De jongeren bleven hangen, en wij ook. We hebben een spel gedaan, waar snelheid en tactiek belangrijk is. Nou geen schijn van kans hadden we maar goed het was gezellig.
Al snel kwamen de drankflessen uit alle hoeken van de tenten. Bij indianen is het zo dat je alles deelt. Je neemt iets mee en iedereen mag er van drinken. Zouden we hier ook moeten inschakelen! Echt super gezellig
Bij het kampvuur hebben we heel de avond gezeten en moppen verteld. Humor is een punt waar we bijna geen raakvlakken hebben. Maar daardoor is het net weer leuk.

Toen we onze hangmatten op wilde hangen in onze tent ( waar we dachten alleen met ons 6 in te liggen) zagen we dat heel de tent al vol lag. Echt 30 indianen, en andere personen lagen er al. Dus wij proberen nog een plek te vinden waar we onze hangmat op konden hangen. De gastvrijheid komt ook weer hier tot uiting.. Ik riep net iets te hard, Waar moet ik toch dat ding ophangen.. en ja hoor ze kwamen je zo helpen, terwijl ze al in hun hangmat lagen. Super dus. Indianen en alcohol = Snurken! Echt ik heb geen oog dicht gedaan. Maar liefst 5.15 werden we weer gewekt om alles klaar te maken voor het feest.
Wat bleek, de indianen gingen op blote voeten lopen naar een bepaalde plaats in de jungle om daar het dorp te eren. Dit was erg mooi. In de jungle indianen zien dansen, en natuurlijk moesten wij ook mee doen. De plaatselijke indianen band speelde liederen, waarop iedereen danste. Super. Een ervaring om niet te vergeten! !

Hopelijk krijg ik nog meer van deze ervaringen in de korte tijd dat ik hier nog ben..
Tot over 26 dagen om precies te zijn!

Liefs Esther