een hoop ervaringen op een rij

Daar ben ik weer!
Zo laat ik een tijd niks van me horen, en zo wel 2 verhalen achter elkaar.
Maar ik heb afgelopen maand buiten mijn verwachting weer het een en ander meegemaakt.
De maand mei zou voor mij een rustige maand worden..
Zoals al iedere week hier, kan ik niet vertellen wat me de week precies zou brengen.

Het begon op een zaterdag. Njoek, meisje uit mijn voetbalteam was al eerder thuis van haar werk als reisgids in de jungle.
Ze vroeg of ik en mijn huisgenoot de volgende dag bij haar wilde komen eten. Ja hoor is goed doen we!
Michelle (mijn huisgenoot) en ik wilde graag in een gastgezin, en wat bleek, we mochten daar logeren voor langere tijd! YES YES
Wij op zondag daar heen met onze spullen,
De familie kende me nog van de vorige keer ‘’ heee Esther !! je bent er weer’’
Haha ja daar was ik weer, maar voor een aantal nachten. De oma van Njoek had super lekkere soep voor ons klaar gemaakt.
Heel de familie loopt gewoon rond in het huis. Niemand die raar naar je opkijkt echt zo fijn gevoel. Daarnaast loopt de buurman, neven, nichten ect allemaal gewoon binnen.
Sommige lopen naar de eettafel en pakken gewoon eten. Erg mooi om te zien.
We sliepen in het achterste gedeelte van het huis, waar Njoek met haar vader woont.
Zoals de vorige keer sliepen wij in vadersbed.
Natuurlijk moesten we ook stage lopen, zoals het in Suriname kan, ging Njoek met ons mee. Het was leuk om haar mee te nemen naar stage, want ze sprak echt Surinaams en kon zo met de kinderen praten.
Njoek had vorig jaar stage gelopen in het binnenland. Ze verbleef in een dorpje met ong 200 inwoners. Ze vroeg of we het leuk vonden om hier naar toe te gaan voor 2 dagen.
Natuurlijk vonden we dat leuk!
Dus wij in de vroege ochtend naar de bus toe met onze backpack rugzak,
Want we sliepen in onze hangmat. De heenweg was al super.
De buschauffeur stopte bij een supermarkt waar we inkopen konden doen.
In het dorp zelf is de voorraad namelijk gering. De buschauffeur nam zelfs eten mee voor mensen uit het dorp, ze belde hem dan op en hij kocht het voor deze mensen!
Echt super om te zien.

Als je het dorp Reti doti voorbij rijd kom je bij Blaka watra. Dit is een mooie kreek in de jungle met zwart water. Om deze dagen goed te beginnen zijn we hier heen gegaan om lekker te gaan zwemmen. Die aardige buschauffeur had ons hier afgezet, hij week gewoon van zijn route af. We hebben hier lekker gezwommen en in de jungle gelopen. Echt super mooie wandeling.
Echter lag blaka watra ong. een uur lopen van het dorpje waar we naar toe moesten. Hier is een uur anders lopen dan in Nederland. De zon maakt je echt helemaal moe,
Maar goed daar liepen we dan over bauxiet weg. En wat hoorde we een vrachtwagen,
We keken elkaar aan en dachten, we gaan proberen te liften. Maar helaas, deze vrachtwagen reed gewoon door. We spraken af om bij de eerst volgende gelegenheid gewoon weer te liften.
Even later kwam er weer een vrachtwagen aan, Wij dus weer liften…
En wat denk je .. HIJ STOPT!
We keken elkaar aan, en moesten lachen, maar we zijn ingestapt. Daar zaten we dan met 2 surinamers in een vrachtwagen. Het paste net.
Toevallig moesten ze naar het zelfde dorp als ons. Ze sliepen ook in dat dorp. Heel mooi meegenomen dus.
Ze hadden ons veilig en wel bij onze slaapplaats afgezet,
Binnen een uur stonden ze weer bij ons, en vroegen of we mee naar een dorp verderop gingen voor boodschappen.
Wij dus weer met zijn alle in een busje. De boodschappen die deze mannen moesten halen waren, bier, sterkedrank en cola om te mixen.
We hebben heel de middag in dit dorp gezeten, lekker drinken en gekaart.
De jongeren die thuis kwamen van de stad haalde ook bier, en sloten gewoon aan super mooi om te zien.
Deze dagen vlogen weer voorbij helaas..

In dit dorp heb ik een Amerikaans stel leren kennen vanuit Piece corps. Ze wonen hier maar liefst voor 2 jaar!! Om te kijken wat er verbeterd dient te worden enzo.
Zoals de mensen die mij goed kennen weten, is mijn Engels niet zo goed..
Dus ik dacht doe is gek ( of ja ik dacht, eigenlijk dachten Njoek en Michelle dat) en bel ze op en vraag of je daar voor een tijdje mag logeren.
En ja hoor dat mocht. Ik dus alleen richting het binnenland, GEWELDIG! Doen waar je zin in hebt maar wel engels praten ging me nog goed af. Op enkele fouten na, ik dacht dat ik bloem ( bijv een roos) vanuit de stad mee moest nemen maar het was bloem of iets mee te bakken, ze hadden het over mieren en ik dacht over tantes. Maar al met al, ging het heel goed. Ik heb echt respect voor deze mensen. In het dorp komt 1x per dag een bus die richting het centrum gaat. In het dorp is bijna niks te verkrijgen, zoals vers fruit. Ze eten dus elke dag simpele maaltijden ect.
Elke dag douche met koud water ect. Top wat ze doen, en ben echt blij dat ik deze ervaring mee heb kunnen pikken. Een unieke ervaring..

Stage loopt alweer bijna ten einde De tijd vliegt voorbij!
Met dank aan de mensen die een bijdrage hebben geleverd tijdens de heilige communie mis in Lierop hebben we vele activiteiten kunnen doen met de kinderen. Te denken aan bowlen, zwemmen, dierentuin, Mac donalds en bioscoop.
Het is zo mooi om de kinderen te zien glunderen. Zo gingen we met een stel meiden bowlen, die dit nog nooit hadden gedaan.. De ogen van de meiden, onbeschrijfelijk.
Het is lastig om te weten dat je van ze afscheid moet nemen, maar gelukkig hebben we nog even de tijd om leuke dingen met ze te doen. Ik heb zoveel van deze kinderen geleerd, en ik denk dat veel mensen van deze kinderen iets kunnen leren. Hun positiviteit, aandacht naar je toe alles. Gelukkig kan ik nog even de tijd met ze doorbrengen!

Momenteel is het regentijd in Suriname. Een ander suriname.
Je moet je voorstellen na een grote regenbui staat heel de straat blank, en komt het water in de Wc weer naar boven.
Het zijn grote hevige regenbuien, maar ‘na regen komt zonneschijn’. Persoonlijk vind ik dit een heerlijke tijd. Niet zo benauwd, en na een plensbui ben je zo weer droog.

Ik heb nog 7 weken in dit mooie land. Er komt een leuke tijd aan.
- Stage lopen, nog steeds:). Heb echt een top tijd hier gehad.
Na mijn stagetijd ga ik vrijwilligerswerk doen bij de kennedystichting, dit is een tehuis met dove kinderen. Vol verwachting wacht ik af wat ik hier mee maak.
En natuurlijk het binnenland, waar hoe wanneer, dat weet ik niet. Maar elke keer weer komt er een nieuwe ervaring op mijn pad,

Foto’s kun je zien op mijn hyves!

Tot over 7 weken alweer!!

Liefs uit Suriname,

Esther